தித்திக்கும் தீ ...

எப்போதும் காதலோடு காத்திருக்கும்-நீ

இன்று கொஞ்சம் காய்ச்சலோடும் காத்திருந்தாய். 

கண்டதும் வந்து கட்டிக்கொள்ளும் 

காதல் கன்னுக்குட்டி நீ! இன்று ஏனோ !?

கட்டிலே கதியாய் கிடக்கிறாய்.

 உஷ்ணம் யாசிக்கும் உன்னை முத்தமிட்ட - என் 

இதழ்மாணி சொல்லியது - உன் 

அனல் மேனியின் வெப்ப அளவை.

வைரஸ்க்கு வாக்கப்பட்ட - உன் 

திசுக்கலேல்லாம் தீக்குளித்து  

தேகக்கூட்டில் தேவைக்கு அதிகமாய் உஷ்ணம். 

அதற்க்கு அடையாலமாய் - உன் 

இரவு உடையில் இறந்துகிடந்தது சில லட்சம் பூக்கள். 

கால் கொலுசு சிரிக்காமல் அறையில் எதோ குறை.

"என்ன?" என்றேன் "

ஒன்றும் இல்லை கொஞ்சமாய் காய்ச்சல்" .

"மருந்து எடுத்தாயா?"  

”இல்லை...உனக்காகத்தான் காத்திருக்கிறேன்" 

"எனக்காகவா!!எதற்கு?? " 

நீதானே சொன்னாய் ”நீ பாதி நான் பாதி” என்று

எனக்கு காய்ச்சல் என்றால் என்னுள் இருக்கும் 

உனக்கும் தானே உஷ்ணம் தாக்கி இருக்கும் 

அப்படி இருக்க நான் மட்டும் மருந்து எடுத்தால் 

காதல் பழிக்கும் இல்லையா ?”என்றாய். 

"ஓ...அப்படியா!!?சரி கசக்காத மருந்து கொடு" .

இது கசக்காது சுடும் என்று 

இமைகளை மூடச்சொல்லி 

இதழ்களால் இதழ்களை தீமூட்டி

மருந்து ”ரெம்ப சுட்டதா” என்றாய்.

ஆம் காய்ச்சல் சூட்டை விட 

காதல் சூடு கொஞ்சம் அதிகம் தான் இருந்தாலும் 

இந்த தித்திக்கும் தீயால்

இன்னும் கொஞ்சம் இதழ்சுடு”

நம் காதல் காலத்தில் 

இனி காய்ச்சல் அடிக்கடி வரட்டும்.

காதலில் காய்ச்சலும்கூட சுகமாய் சுடுகிறது.  

கம்.