காதல் வந்தால்...

ஹார்மோன்களின் பருவ கிளர்ச்சியில்

முகம் காட்டும் பருக்களை-பார்க்கும்போதெல்லாம்

கைவிரல்களால்  கற்பழிப்பாய்.

உயிருக்குள் உயிர் புகுந்து

ஊடுருவி உயிர் வாங்கும்

உன்னத உண்மை உணர்வாய்.

கனவிலும் கவிதையாய் உளறுவாய்.

காகிதத்தில் அவள் பெயர்  இட்டு

அதையும் கவிதைஎன்பாய்.

தலையணை பஞ்சுகளை

கெஞ்சி கெஞ்சி கொஞ்சுவாய்.

கோடை வெயிலும் உனக்கு

கொடைக்கானல் மழையாகும்.

குளிர்கால கம்பளிகள்

குச்சி முள்ளாய் குத்தவரும்.

இதுவரை கண்டு கொள்ளாத வானம்

கோடிக்கண்கள் சிமிட்டி உன்னை மட்டுமே

உற்றுப்பார்க்கும்.

வெள்ளை நிலவு வண்ணம் பூசிக்கொண்டு  

வாய் முளைத்து உன்னோடு நிறுத்தாமல் பேசும்.

தென்றல்  கைபிடித்து 

உன்னோடு  உலாவரும்.

மாடியில் மலர்ந்துவிட்ட ஒற்றை ரோஜா 

உன்வீட்டு நந்தவனமாகும்.  

கல்லறையில் பூக்கும் கள்ளிச் செடியும்-உன்

காதுக்குள் காதல் பேசும்.

கான்க்ரீட் பாலங்களோ  களத்துமேடாய் பொய்பேசும்.

கருகி உருகும் தார்ச்சாலை

ஒவ்வொன்றும் தனித்தீவாய்

தண்ணிகாட்டும்.

மூச்சு விட முடியாமல் முண்டி நிற்க்கும்

மாநகரப் பேருந்து மயில்வாகனமாய் மாறிப்போகும்.

ஓயாமல் பேசிய உதடுகள் ஊமையாகும்.

வார்த்தைகளின் வழி தெரியாத விழிகள்

காதல் அறிக்கையின் கடைசி பக்கம் வரை

கண்சிமிட்டி கடகடவென ஒப்பிக்கும்.

இதுவரை படிக்காத காதல் வாய்ப்பாடு

இனி தலைகீழ் பாடமாகும்.

இடி விழுந்து எரியாத இதயம்-அவள்

இமையில் விழுந்து எரியும்.

கனவு கழித்து  வாழவும்

கண்ணீர் குடித்துச் சாகவும் முடியும்.