காதல் கடிதம் அல்ல...8(தொடர் க(வி)தை)

கொஞ்சம் நீளமாக இருக்கும் கடைசி வரை கண்(கருணை) வைக்கவும் கவிதைமேல்...

புதிதாய் படிப்பவர்களுக்கு முன் க(வி)தையின்  எல்லா  பாகமும் இங்கே..


இப்போது...
மின்கலத்தின் மட்டும் அல்ல
என் காதலின்  உயிரையும்
குடித்திருந்தது கைபேசி;

கடவுளாகவும் கைகுழந்தையாகவும்
கையாளப்பட்ட கைப்பேசி இப்போது
கன்றாவியாய் காட்சி தருது;
கொம்பு ரெண்டு முளைத்து
கொடூரமாய் பார்க்குது.

மீண்டும் மின்கலத்திர்க்கு
உயிருட்ட ஒடிபோனேன்.
உயிர் பெற்றதும் - கருவறை
கடந்துவந்த குழந்தை போல்
அழகாய் அழுதது அழைத்தது...
அழைப்பை அனுமதித்து
அலோ என்றதும்... 
கவியா?? என்றது அதே குயில். 
ஆம் என்று குதித்து   கும்மாளம்
போட்டது மனது.

தயக்கம் தடுமாற்றம்  தாண்டி;
''நான் தமிழ்'' என்று தமிழ் பேசியது குயில்.
நலம் விசாரிப்பு முடிந்ததும்  நன்றி என்றது.
எதற்கு என்றதும் எல்லாத்துக்கும் என்றது.
சரி விஷம் விழுங்கியதன்
காரணம் கரை என்றேன் - குயில் கரைந்து.

உங்கள்  கடிதம் அப்பா கையில் மாட்டிகொண்டது
நான் அவர் வாயில் மாட்டிக்கொண்டேன்
வாய்க்கு  வந்தபடியெல்லாம் வாதாடினார்
வாயிதா கேட்டகூட வழி இல்லை;
இல்லை என்று இடியாய் இரைந்தும் கூட
இம்மி அளவும் இதயம் இறங்கவில்லை.
கதறி கதறி  கயிச்சல் வந்தது எனக்கு
பதறி பதறி பைத்தியம் பிடித்தது அவருக்கு.
படி தாண்ட மாட்டேன் என்று பறைசாற்றுவதற்கு
துணையாய் இருந்தது தூக்கமாத்திரை.
துணிந்து தூக்கமாத்திரை போட்டேன் என்றாய் 
தூக்கிவாரி போட்டது எனக்கு.


''தாய் இல்லாத பிள்ளை
தங்கமாய்  தாங்கி இருக்கிறார்;
தவறி விடக்கூடாது என்று
தவித்திருக்கிறார்.
.
காதல் எனக்கு
கண்ணுக்கு  எட்டிய கானல்.
கடல் முட்டிய வானம்.
கைக்கு கிட்டிய காற்று.
கடவுளை காட்டிய கனவு.

உடைந்து போனவரை 
ஓட்ட வைத்திருக்கிறேன்.
காதல் சொல்லி களைத்து விட
கண்டிப்பாய் விரும்ப்பமில்லை.
இது என் முதலும் கடைசியுமான
அழைப்பு''... மன்னிக்க மன்றாடுகிறேன் என்று
மீண்டும் உயிர்விட்டது  
கைப்பேசியும் காதலும்.

காதல் காதல் என்று கபடி ஆடிகொண்டிருந்த இதயம்
கண்ணீரில் கரைந்து போனது..(தொடரும்...)