வருவேன்...

திசுக்களை தின்றுவிடும்

தினசரி வாழ்கையிலிருந்தும்;

பாஷை புரியாத

பாவமண்ணின் பயத்திலிருந்தும்;

இரண்டு வருடம் இறுக்கத்தையும்

இடிகளையும் சுமந்த இதயத்தை

புலம் பெயர்த்து புதுப்பிக்கவும் ;

அவள் கருவில் நான் எழுதிய முன்னுறுநாள் 

தவக்கவிதையை தரிசிக்கவும் ;

கதை கேட்டு குருட்டு  பயம் புதைத்த

அம்மாவின் இருட்டு மடியில் இன்னொரு

முறை முகம் பதிக்கவும்;

காலத்தின் காயங்களை

கழுவிவிடும் அவளின் காதல்

கணங்களில் காணாமல் போகவும்;

கண்பார்வை சரிசெய்ய  கத்தி வைத்த

கண்களுக்குள் காலமெல்லாம் என்னை வைத்த

தந்தையின் தழுவளுக்காகவும்;

இரண்டு வருட இம்சையை

இரண்டுமாத இனிமையில் கழிக்கும்

கனவுக் கணக்குகளோடும் ;

இரும்பு காட்டுக்குள் துரு(ம்பு)ப் பிடித்த

நினைவுகளை துளிர்க்கவிடவும்;

இதோ இரக்கமில்லா இடத்தை விட்டு

இறக்கைகள் விரித்த இயந்திர பறவையின்

முதுகேறி முழுதாய் வருகிறேன்.

இந்த பயணம் இறுதியென

இறைவனடி சேர்ந்தாலும் கருகிப்போன

கவிதை காகிதத்தின் சாம்பலாய்

காற்றிலாவது கலந்து வருவேன்.