இது காதல் கடிதம் அல்ல...11(தொடர்க(வி)தை)

தொடர்க(வி)தை கொஞ்சம் நீளமாக இருக்கும் தொடர்ந்து கடைசி வரை படிக்கவும்.முந்தைய பாகங்கள் அனைத்தும் இங்கே.... 

 விலாசம் பிடிக்க விசுக்கென்று புத்திக்கு எட்டியது
அவள் மயங்கி கிடந்த மருத்துவமனை.


வரவேற்ப்பு வட்டாரத்தில் அவளின் விபரம் சொல்லி
விலாசம் கேட்க வார்டு நம்பர் 307 என்றது பதிவேடு!!#@?*
எனக்குள்ளே எழுகிறது எத்தனை கேள்விகள்.
விடுபோய் சேரலையோ??ஏதும் விபரீதமோ??விபரம் சரிதானோ???
விறு விறுவென விரைந்தேன் வார்டு நம்பர் 307.


நரம்பியல் பிரிவு...
நரக தவிப்பிலிருந்து நடுக்கத்தோடு சில நரன்கள்.
நரம்புகள் நசுக்கப்பட்டு நகரத்துடிக்கும் - ஒரு
நான்குவயது பட்டாம்பூச்சி - சற்று தொலைவில் சக்கர
நாற்காலியில் சரிந்து கிடந்தது என் குலச்சாமி.


கொண்டுவந்த கோபத்தை
குப்பையில் கொட்டிவிட்டு.
குருட்டு கண் துடைத்து
குறுகுறுவென பார்கிறேன்.


தமிழா!!! ஆம், தமிழேதான் தனிமையில்.
என்னை கண்டதும் அவள் கண்ணங்களில்
நீர்தெளித்து நீண்ட கோலம் வரைகிறது கண்ணீர்த்துளிகள்.


சாலைகளில் சக்கரமாய் சுற்றித் திரிந்தவள் - நீ
எதற்கு சக்கர நாற்காலியில்?!.சத்தியம் சொல் என்றேன்.
சங்கடத்தோடு சன்னமாய் வாய்திறந்து - நான்  
சபிக்கப்பட்டவள் என்றாய்.


கால்களை கட்டுப்படுத்தும் மூளைநரம்பு 
நஞ்சு உண்டு நசுங்கி - மூச்சை
நிறுத்திகொண்டதாம் என்றாய்.
சலனமின்றி செத்துபோனேன் நான்.


கல்லூரிச்சலையில் - உன் கால்தடங்களை முத்தமிட
பூமரத்தின் பிடியிலிருந்து பூமிவரும்
புங்கை மலர்களுக்கு பதிலென்ன சொல்ல?-நீ
புடவை கட்டி புத்தகம் சுமந்து
வருடம்தோறும் வசந்தம் வீச - உன்
வாயுதிர்க்கும் புன்னகை பூக்களை
பொக்கிஷமாய் பாவிக்கும் பருவகாலத்துக்கு
பதிலென்ன சொல்ல?
உன் கைபிடிக்க காத்திருக்கும் பேருந்து
கம்பிகள் கேட்க்குமே பதிலென்ன சொல்ல.
நீ காத்திருக்கவே கார்பரேசன் கனவான்கள்
கட்டிவைத்த நிழற்குடை நிறுத்தாமல் கேட்க்குமே
பதிலென்ன சொல்ல?
ஏதோ ஒரு பேருந்தில் எப்போதுமே - உன்
ஸ்பரிசத்திற்காக அழும் அழகு குழந்தைக்கு
பதிலென்ன சொல்ல?

பாவை அவள் பாவையானால் எனவா? 
பூமிக்கும் அவளுக்குமான பாத
பந்தங்களை பறித்துக் கொண்டான்
படைத்தவன் எனவா?
சக்கர  நாற்காலியே சகலமும் என்று
சரனானால் எனவா?
என்ன சொல்ல யாரை சொல்ல???

நானே காரணம் என்று நானிபோனேன்.
நடுங்கும் கைகளை நறுக்கென்று பற்றி
நஞ்சு விழுங்கியது என் தவறு,
நானே காரணம் என்று கைகளை
நனைக்கிறாய் கண்ணீரால்.

இன்னும் நீங்கள் என்னை....???என்றாய்
என்றும் நீதான்..... என்றேன் நான்.
இனி என்னால் நடக்க முடியாது என்றாய்
நரம்பு மட்டுமல்ல - உன்
நம்பிக்கையும் நசுங்கிபோய் இருந்தது
உன்னிடம்...
(தொடரும்...)