விதவை விருட்ஷம்...

(மொட்டை மரம்... இந்த தலைப்பும் சரியாய் இருக்கும் என நினைக்கிறேன்.)

வெந்நீர் வார்த்து வளர்ந்த விருட்ஷம்; 
காதல் காற்றின் கைகள் தழுவாது 
தானாய் தற்கொலை செய்ய  
உடல் உலுக்கி உதிர்த்து விட்டது
உயிர் துளிகளை.

வெட்டை வெளி மொட்டை மரமாய்
வெறித்து கிடக்கு முகவரி தொலைத்து.
சூரிய கதிர்கள் தட்டி கொடுத்தும்
மழை மகளுக்கு மணம் வர மார்க்கமில்லை.

மத்தியான மஞ்சள் மாறி 
மாலை நேரம் மருகி நிற்கையில் 
மலைக்காடு கடந்த மைனா கூட்டம் 
இளைப்பாற இடம் தேடி 
இரவு தூக்கம் இறக்கி வைக்க மரம்
இறங்கி ஆளுகொரு இடம் பிடித்து கொண்டன.

மொட்டை மர  கிளைகளில் 
இப்பொதுஇலைகளுக்கு பதிலாய் 
மைனா குஞ்சுகள்  முளைத்து; 
வானவில்லின் வண்ணம் போர்த்தி  
புது வகை புணர்ந்து நிற்கிறது.

விசித்திரம் விறுவிறுவென  பரவி
விந்தயை வேடிக்கை பார்க்க
விரைந்து வருகிறாள் மழைமகள்
கார்கூந்தல் தலை விரிக்க.

கார்மேகம்  கண்ட கானமயிலாய்  
தொகை விரித்து தொலைவாய்
நிற்கிறது மொட்டை மரம்.

மயில் பார்த்து மதி மயங்கி
மழை துளிகளை துப்பத்   
தொடக்கி விட்டாள் மழை மகள்.
மழை சூட்டில் கண்விழித்து
மறைவிடம் தேடி மறைந்து போனது
மைனா குஞ்சுகள்.

வண்ணம் கொட்டி  வகை தோகையாய்
வரைந்த கோலம்; தண்ணீர் கொட்டி  துடைத்த
வெறும் தரையாய் மீண்டும் வெறித்து போனது.
மொட்டை மரம்
விதி போட்ட விதவை கோலமாய்....