ராச்சஷி பூக்கள்...

காத்திருக்கச்  சொல்லிவிட்டு  போனாய் 

காதல் சொல்ல கவர்ந்துவந்த ஒற்றை ரோஜா - தன்

காத்திருப்பையும் கவனப்படுத்த 

காத்திருக்கிறேன் என்று வானத்தில் எழுதச்சொல்லி 

கத்தியாய் கைகீறி இரத்தம் காட்டுகிறது.

***

மாலை வந்ததும் மாறாமல் வரும் பூக்காரியிடம் 

மலர் சூடிக்கொள்ள மங்கை இல்லை - அவளின்

மயிலிறகு பாதங்களின் மருக்கள் மட்டுமே 

மிச்சமாய் இருக்கு என்னிடம் என்றதும் 

கூடையிலிருந்து குதித்துவந்து என்மேல்

குண்டு எரிகிறது குண்டுமல்லி ரெண்டு.

***

ஏ!!கலாபக்காரியே - உன்

கார்கூந்தல் கூடும் கனகாம்பர பூக்கள் உன்னை

காணாத கோபத்தில் கண்ட  இடத்திலெல்லாம் 

கல்லெறிந்து காயப்படுத்துகிறது.

***

நீ  ஊஞ்சல் கட்டி ஆடும் அழகை 

உயரே இருந்து உற்றுப்பார்த்து விட்டு 

உதிரும் வேப்பம்பூக்கள் - அங்கு

நீ சிதறிய சிரிப்புகளை சேமிக்க வரும் என்மேல்

விறகு எறிந்து விரட்டுகிறது. 

***

அன்று நீ சரிந்த மண்ணில் 

சிதறிய மல்லிகை பூக்களை தேடிஎடுத்து 

மார்போடு வைத்துக் கொள்கையில் 

மாமல்லபுரத்து மலையாய் மாறி 

மல்லிகை என்னை கொல்லப்பாக்குது.

***

பசி பிசையும் வயிற்றுக்கு உணவுட்ட 

தொண்டைக்குழியில் தங்கிவிட்டு

தர்ணா செய்கிறது காலிபிளவர்.

***

இப்படித்தான் இயல்புகளை இருத்திவிட்டு

திரிபுகளை தின்னக்கொடுக்கிறது

நின் நினைவுகள்.

உன் ராச்சஷா  பூக்களால்

காதலன் பட்ட காயங்களுக்கு கட்டுப்போட 

கல்லறை தகர்த்து  எழுந்துவா.

வருவாயா??வரமாட்டாயா?

மீண்டு வருவாய் என்றுதான் 

மீண்டும் மீண்டும் சொல்கிறது உன்

கல்லறை பூத்த கள்ளிப்பூக்களும் உன்

இறுதி ஊர்வலத்தில் இறைக்கப்பட்ட 

கதம்பப்பூக்களும் கருகி காத்திருக்கிறது

என்னை போலவே 

சீக்கிரம் வா....